Jaskóła, P; Karbowski, A
Kluczowe dla inżynierii ruchu zadanie przydziału dostępnego pasma do strumieni ruchu można sformułować w kategoriach maksymalizacji użyteczności, będącej rosnącą funkcją przepływności. Nie powinno się go rozpatrywać w oderwaniu od zagadnienia wyznaczenia optymalnego routingu, gdyż wybór ścieżek determinuje obciążenie poszczególnych łączy, a wraz z ich przepustowością definiuje ograniczenia w zadaniu optymalizacji. Problem jednoczesnego wyznaczania optymalnego routingu i alokacji pasma należy niestety do klasy zada´n NP-trudnych. W niniejszym artykule pokazano, że możliwe jest rozwiązanie zadań o niewielkiej wymiarowości przy użyciu efektywnych solwerów nieliniowego programowania mieszanego. Zaproponowano też sposób otrzymywania w czasie wielomianowym dopuszczalnych, suboptymalnych rozwiązań, który jest możliwy do zastosowania w większych zadaniach.